پسرم شکوفه بهاری، دخترم شکوفه ی صورتی

دیشب تِل سرم افتاده بود روی زمین... برداشتی و دادی دستم...گذاشتم روی موهام...و تو گفتی بـــــَـــــــــــــه! نانی ...(نازی) بــــــــَــــه به تو زیبای روزگارم... من فدای تو... نمیدونی چه لذتی داشت...تعریف تو!   ...

یا حکیم... امان از این دندانها.... چند شب خواب راحت را از چشمای نازت دزدیدن...ارام نیستی...انگشت اشاره به دهانی...اب دهانت کشدار و بلند شده...بهانه گیری و خواستن من....گاهی فقط بغل...باج هایی که برای ساکت کردنت میدهم و منجر به کثیفی یا خرابکاری میشوند...نه گفتنهای بی دلیل...اشکهای گوله گوله ات برای خواسته های کوچک که تا بحال سابقه نداشت!!!...کم شدن تایم خوابت...بیداری زیاد و کسلی و خواب الودگی... گویی میدان جنگ است...جنگی نرم بین من و دندانها و تو... این بین ، مسئولیتهای من  و کم و کاستی هایش بماند... گاهی کم می اورم... درست مثل دیشب...همه چیز باهم...توی ماشین...این وسط کرم ضد افتاب داخل داشبورد هم جمعمان را جمع کرد...با...